Hoe lang een bepaalde arbeid kan worden volgehouden wordt bepaald door de weerstand die kan worden opgebracht tegen opkomende vermoeidheid. Hoe later de vermoeidheid toeslaat des te groter is mijn uithoudingsvermogen. Dat klinkt simpel, maar is dat ook zo?
Als loper heb je niet een soort uithoudingsvermogen al voelt dit wel zo. Je kan er een onderverdeling in maken namelijk:
- Specifiek uithoudingsvermogen
- Kort uithoudingsvermogen
- Middel uithoudingsvermogen
- Lang uithoudingsvermogen
Specifiek uithoudingsvermogen
Dit is de mogelijkheid om een sporteigen beweging met een hoge snelheid, of met veel kracht, of langdurig vol te houden. vb een hardloper zal zijn uithoudingsvermogen hardlopend moeten trainen en niet op een home trainer
Kort uithoudingsvermogen
Dit uithoudingsvermogen is gekoppeld aan energierijke fosfaten en de anaerobe glycoonsplitsing. Dit geeft je energie voor een krachtige inspanning van ongeveer 1.30 - 2 minuten.
Middellange uithoudingsvermogen
Dit uithoudingsvermogen is gekoppeld aan aerobe en anaerobe glycogeensplitsing. Dit geeft je energie voor de duur van ongeveer 8 minuten.
Lang uithoudingsvermogen
Dit uithoudingsvermogen is gekoppeld aan aerobe glycogeensplitsing en in een later stadium aan de vetzuursplitsing. Dit is je uithoudingsvermogen voor de lange duurloop. En wat betreft die vetzuursplitsing, dat betekent dat je vet verbrand, dus weg met die kilo's! Nou ja, zo snel niet, maar wanneer je een inspanning levert die langer dan 30 minuten duurt (en het liefst bij een lage hartslag) dan schakelt je lichaam over op vetverbranding.
[caption id="attachment_53" align="alignnone" width="300"]
lang uithoudingsvermogen trainen[/caption]
Aeroob en Anaeroob???
Om maar met de deur in huis te vallen de vertalingen:
"aeroob" betekent zuurstof, "an" betekent zonder, "anaeroob" betekent dus zonder zuurstof.
Hierbij hebben we het dan over verbranding en om specifieker te zijn, de verbranding van brandstof in de spieren. Die brandstoffen zijn:
- creatinefosfaten,
- koolhydraten,
- vetten
- en eiwitten.
Afhankelijk van de soort inspanning wordt er gebruik gemaakt van één of meer van deze brandstoffen. Bij elke vorm van verbranding komt het erop neer dat deze stoffen in de spieren worden verbrand om energie vrij te maken. Bij aerobe verbranding gebruiken de spieren zuurstof om de brandstof helemaal op te branden. Bij anaerobe verbranding gebruiken de spieren geen zuurstof en hierbij kan ‘afval’ ontstaan. Dit afval wordt melkzuur genoemd.
Waarom gebruikt het lichaam dan niet altijd aerobe verbranding, vraagt u zich waarschijnlijk af? Dat komt doordat bij anaerobe verbranding er veel sneller energie voor het bewegen vrij kan worden gemaakt dan bij aerobe verbranding, omdat het lichaam dan (voldoende) zuurstof vanuit de longen naar de spieren moet vervoeren.
Om nu het omslagpunt tussen anaerobe en aerobe verbranding te verleggen is het belangrijk om in trainingen te wisselen in intensiteit en daardoor je verschillende 'uithoudingsvermogens' te trainen.